Wszystkie grzechy "Kaczora Donalda" - numer 2020-06 (1007)

Z Kaczorem Donaldem jest źle. Największym problemem pisma nie jest jednak jakość komiksów, ponieważ historie, pomijając pojedyncze przypadki, są całkiem dobre i trudno powiedzieć, żeby obecnie w tej sferze magazyn prezentował się gorzej niż parę czy kilkanaście lat temu. Nie chcę narzekać także na gadżety czy słabą dystrybucję, ponieważ o tym pisałem nie raz i nie dwa.

Pismo, według mnie, obecnie ciągną w dół gigantyczne błędy w tłumaczeniach komiksów i artykułów. W jednym numerze Kaczora Donalda można znaleźć często kilka dialogów będących niezrozumiałym bełkotem. Świadczy to o tym, że prawdopodobnie pismo nie przechodzi obecnie jakiejkolwiek redakcji czy też korekty. Niestety nie posiadam oryginalnej wersji komiksów publikowanych w magazynie, więc obawiam się, że wskazane przeze mnie uchybienia to jedynie wierzchołek góry lodowej.

Na warsztat wziąłem najnowszy, 1007. numer Kaczora Donalda, lecz podobne błędy można znaleźć w wielu poprzednich wydaniach.

WSTĘP, s.3

Tym razem pierwszy widoczny błąd został popełniony już na trzeciej stronie numeru. W tekście wprowadzającym pojawia się tajemnicze imię "Dolly". Kim jest ta Dolly? - mogą się zastanawiać młodzi i starzy czytelnicy pisma. Dolly to imię Daisy po norwesku. Czyżby dział prasowy Egmontu zapomniał, że należy tłumaczenia z norweskiego zawsze dokładnie sprawdzać w przypadku imion?

MIASTO STARYCH KACZEK, s. 11, k. 6.

Na jednej ze stron "okładkowej" historii Donald wypowiada następujące słowa: Zwabiliście Magikę do obserwatorium dziesięciocentówką? Serio?. Wypowiedź jednak jest nielogiczna w kontekście fabuły komiksu, ponieważ Siostrzeńcy dopiero niosą dziesięciocentówkę do obserwatorium. Być może jest to błąd przekopiowany z oryginału, ponieważ nie raz zdarza się, że scenarzysta się po prostu pomyli. Poprawną wersją byłby tekst zbliżony do: Zamierzacie zwabić Magikę do obserwatorium dziesięciocentówką? Serio?.

ZŁODZIEJ I JEGO PIES, s. 24, k. 5

W komiksie z Czarnym Piotrusiem w jednym z dymków podwójnie pojawia się jedno wyrażenie. W zdaniu Pewnie przypadkowo wszedł na mój na mój trawnik. człon na mój zostaje użyty o jeden raz za dużo. Na szczęście takie błędy są stosunkowo niegroźne, ponieważ sens historii jest zachowany, ale w przypadku większej ich ilości czytelnik może się trochę zdeprymować.

Co ciekawe, w kolejnym kadrze częściowo "wyrównano" rachunki, ponieważ w nim brakuje słowa na w zdaniu co właściwie razie mam z tobą zrobić.

DIAMENTOWE ŻYCIE, s. 28, k. 8

Jedna z kolejnych historyjek posiada błąd już w pierwszym dymku, a dokładnie w pierwszym zdaniu pierwszego dymku. Wypowiedź Sknerusa rozpoczyna się od wyrażenia Mój za drogi!. O co chodziło Sknerusowi? Być może przypadkowo wkradło się słowo za, a dymek miał rozpoczynać się od tekstu Mój drogi!. Nadal jednak nie byłaby to w pełni poprawna opcja, ponieważ wyrażenie Mój drogi nie powinno być osobnym zdaniem.

DIAMENTOWE ŻYCIE, s. 29, k. 2

Na kolejnej stronie opowieści pojawia się bełkotliwy tekst, który nie tylko jest całkowicie bezsensowny, to jeszcze zawiera pełno błędów interpunkcyjnych. Sknerus wypowiada zdanie Oczywiście!Przecież batyskaf zbudował zakład, który wygrał przetarg bo był najtańszy. Jak sami widzicie, jest to tak dziwne zdanie, że trudno domyśleć sie co w nim powinno być. Prawdopodobnie jednak wypowiedź Sknerusa miała brzmieć Oczywiście! Przecież batyskaf został zbudowany przez zakład, który wygrał przetarg najtańszą ofertą. lub jeżeli potrzebna byłaby krótsza wypowiedź - Oczywiście! Za budowę batyskafu był odpowiedzialny najtańszy zakład.

GIPS KONTRA ŁAJDACY, s. 37, k. 7.

Fabuła historyjki Geradtsa i Guliena wygląda następująco: Hyzio, Dyzio i Zyzio rozwiązując sprawę zatkanego odpływu trafiają na Braci Be, którzy w tym momencie okradają rzeźnika. W ostatnim kadrze jednak nagle pojawia się tekst Czyli, że Bracia Be zatkali odpływ?. W tym momencie nie wiem, czy tłumacz pominął albo zamienił jakąś wypowiedź, czy może historyjka sama w sobie jest bezsensowna.

Niektórzy mogą zapytać: Tylko sześć błędów? Niby tylko, ale w sumie aż. Biorąc pod uwagę, że są to błędy widoczne na pierwszy rzut oka, wpływające na płynną lekturę poszczególnych historyjek, to jak na 52-stronicowy magazyn, jest ich bardzo, ale to bardzo dużo. Potem nie można się dziwić, że liczba czytelników Kaczora Donalda zmniejsza się z miesiąca na miesiąc, tym bardziej, że gazeta jest skierowana także do dzieci, które powinny dostawać produkt najwyżej jakości, w pełni poprawnie napisany po polsku.

Kolejny numer pisma trafi do kiosków 30 lipca. Czy w nim także pojawią się tego typu wpadki? Prawdopodobnie tak. Mam jednak nadzieję, że wkrótce uda się je wyeliminować. Chciałbym jednak na koniec podkreślić, że mimo wad obecny Kaczor Donald nie jest złym magazynem i nadal go polecam, chciałbym jednak, żeby także w warstwie polskiego opracowania prezentował wyższy poziom niż do tej pory.

Źródło ilustracji: materiały własne